Değerli Batman Olay Gazetesi takipçileri, Bugün sizlerle her geçen gün gelişen ve nüfusu artan Batman'ımızdan bahsedeceğim. Gerçekten de 1970'li ve 1980'li yıllara kadar, bir, iki, üç katlı ve hatta kerpiç evleriyle Batman hem güzel hem de huzurlu bir ilçeydi. Düşünsenize, her evin bahçesinde ya üzüm ağacı ya da dut ağacı vardı; daha doğrusu meyve ağaçlarıyla süslenirdi bahçeler. Evlerin birçoğu birbirine yapışıktı ve mahalle sakinlerinin park ya da bahçe derdi yoktu, çünkü her evin kendine ait bir bahçesi vardı.   Bir minarenin tepesine çıksanız tüm Batman'ı görebilirdiniz, çünkü şimdiki gibi yüksek katlı binalar yoktu. Biz Mehtap Sineması'nın yanında otururduk ve rafineriyi, rafineriye ait sürekli yanan o bacayı seyrederdik. İnsanlar şimdiki gibi kafeler ya da oturacak parklar olmadığından, ya Türkiye Petrolleri'nin aile çay bahçesine giderlerdi ya da Mehtap veya Raman Sineması'nın yazlık bölümünde ailece film izlerlerdi.   Cumhuriyet Meydanı'nda otobüs ve şehir içi minibüsler yaygın değildi; çoğu insan gezmek için paytonlara binerdi. Özellikle 1970'li yıllarda paytonlar oldukça revaçtaydı. Ancak o dönemlerde Batman, yazın tozdan kışın ise çamurdan geçilmezdi birçok sokağıyla.   Ta ki 1984 yılına kadar. Dönemin belediye başkanı, merhum Ataullah Hamidi, birçok cadde ve sokağı beton ve çimento ile yaparak vatandaşları bu eziyetten kurtardı. Allah rahmet eylesin, belediye başkanlığı yaptığı süre içinde Batman'a gerçekten çok büyük katkılar sundu.   1990'lı yıllara geldiğimizde ise artık yavaş yavaş tek katlı veya üç katlı evler her geçen gün yıkılıp yerlerine dev siteler yapılmaya başlandı. Daha doğrusu, Batman bir beton şehrine dönüştü.   Bu dönüşüm Batman için iyi mi oldu kötü mü, tartışılır. Ama bildiğimiz bir şey var: O eski, samimi, bahçeli evleriyle huzurlu Batman'ı özlemiyor değiliz.   HOŞÇA KALIN